တိမ္ဖံုးပါလို႔ လမသာ

Friday, November 28, 2008

ၾကမ္းတမ္းဘ၀ထဲက အေတြးရိုင္းမ်ားေၾကာင့္ ေျပာရမလား ၾကမၼာမုန္တိုင္းဒဏ္ေၾကာင့္ လိွဳင္းထန္ခဲ့တယ္လို႔ပဲဆိုရမလား၊ ယိုးမယ္ဖြဲ႔လို႔ကုန္မွာမဟုတ္ပါဖူး၊ လူ႔ေလာကထဲကို မ်က္ရည္လမ္းခင္းၿပီး ၀င္လာၿပီဆိုက တည္းက မေျပာကေလာက္တဲ့ အဆင္ေျပမွဳအနည္းငယ္ကလြဲလို႔ ဘ၀တေလွ်ာက္လံုးမွာ ခေရာင္းေတာထဲ ကိုတိုး၀င္ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ မ်ားပါတယ္၊ အဆင္မေျပမွဳေတြဟာ ဘ၀ရဲ႕ထာ၀ရအေဖၚမြန္ပါ၊စိတ္ရဲ႕ဖိစီးမွဳ ဒဏ္ေတြေၾကာင့္ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ႏုပ်ိဳတဲ့အရြယ္ပိုင္ဆိုင္မွဳကို စြန္႔လႊတ္ခဲ့ရတယ္၊

ႏံုခ်ာစုတ္ျပတ္တဲ့ဘ၀မွာေလာကဓံကို အံႀကိတ္ရင္ဆိုင္လို႔ ႀကံဳေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ခါးသီးမွဳ ရလာဒ္ေတြကိုေန႔စဥ္စား ေနရတဲ့ ထမင္းၾကမ္းခဲနဲ႔ငပိရည္က သက္ေသခံတယ္၊ တခါတရံဆန္ျပဳတ္နဲ႔ထမင္းရည္ကေ၀ဒနာေျဖေဆး ေတြ ထမင္းတလုပ္ေရတမွဳတ္စားေသာက္ရဖို႔အေရးကို မ်က္ကန္းတေယာက္လို ေလွ်ာက္လွမ္းေနခ်ိန္မွာပဲ ႏိုင္ငံေရးေျပာင္းလဲမွဳနဲ႔ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးခြ်တ္ၿခံဳက်မွဳေၾကာင့္ ေနဆယ္ဆင္းေအာက္က ေလာင္ၿမိဳက္ခံဘ ၀ဟာ အရွင္လတ္လတ္ ငရဲအိုးထဲက်သြားသလို အလူးလူးအလဲလဲ ခံစားခဲ့ရျပန္တယ္၊

က်ဳပ္နဲ႔ထပ္တူပါပဲ ၊အေျခခံေအာက္ေျခလူတန္းစားေတြရဲဲ႕ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာဟာလူရယ္လို႔ျဖစ္လာကတည္က လူ႔ဂုဏ္သိကၡာနဲ႔ညီညြတ္တဲ့ရွိၿပီးသားအခြင့္အေရးေတြ ဆံုးရွံုဳးခဲ့ၾကရတယ္၊ ေနေလာင္ခံႏွလံုးသားေတြရဲ႕ဘ ၀ဟာစမ္းေရေအးတာနဲ႔န္းေတြေမႊးတာကို ခံစားခြင့္မရသလို ေလေျပလာတာနဲ႔လသာတာကိုလည္း မရင္းႏွီး ခဲ့ၾကဖူး၊ဥတုေျပာင္းလဲျခင္းရသေတြနဲ႕ အခ်ိန္ရဲ႕ဆည္းဆာခင္းလွလွေတြကို ေငးၾကည့္ခံစားဖို႔မေျပာနဲ႔စိတ္ ကူးယဥ္ ေတြးလို႔မရေေအာင္ ဘ၀ဒဏ္ခတ္ခဲ့တယ္၊ အပမ္းေျဖအနားယူတယ္ဆိုတာကလည္း က်ဳပ္တို႔နဲ႔မ ဆိုင္သလိုပဲခြဲျခားျခင္း ကြဲျပားျခင္းရဲ႕ကမၻာတဖက္ကို ေရာက္ေနေလရဲ႕။

ဆင္းရဲမြဲေတမွဳဟာ က်ဳပ္တို႔ရဲ႕ဖြားဖက္ေတာ္ဆိုရင္လည္းမမွားပါဖူး၊ မနက္ေန႕ညအခ်ိန္နဲ႔ အမွ်ႀကိဳးစားလုပ္ ကိုင္ေပမဲ့ လုပ္အားနဲ႔မမွ်တတဲ့ လုပ္အားခ၀င္ေငြေလးဟာ ကုန္ေစ်းႏွံဳးႀကီးျမင့္မွဳ အရွိန္အ၀ါေအာက္မွာ အၿမဲ တမ္းသိမ္ငယ္ေနခဲ့ရတယ္ေလ၊မိသးစုစား၀တ္ေနေရးမေျပာနဲ႔ ရွာေဖြသူတဦးတေယာက္အေနနဲ႔ေတာင္ ေလာက္ငွဖို႔အႏိုင္ႏိုင္၊လူေတြေျပာေျပာေနတဲ့ အသက္ရွင္ေနထိုင္ခြင့္တို႔ လူမွဳဘ၀ဖူလွံဳခြင့္တို႔ပစၥည္းဥစၥာပိုင္ ဆိုင္ခြင့္တို႔ဆိုတာက က်ဳပ္တို႔လိုလူတန္းစားေတြကို ေက်ာခိုင္းေနေလရဲ႕၊ ဒါေပမယ့္ က်ဳပ္တို႔မွာေရရာတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တခုေတာ့ရွိတယ္၊

ႀကံဳတုန္းေျပာရဦးမယ္ က်ဳပ္တို႔ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအရအျမတ္ထုတ္တဲ့ စကားလံုးအသံုးတခုရွိတယ္၊ ဘာတဲ့ေတာင္သူလယ္သမားနဲ႔ အလုပ္သမားေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခခ့လူတန္းစားႏွစ္ရပ္ျဖစ္သတဲ့၊ အရမ္းမွန္တဲ့စကားလံုးေပါ့၊ ဘာျဖစ္လို႔လည္းဆိုေတာ့အဲဒီသူေတြဟာ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခ(ေအာက္ေျခ) မွာေနရၿပီးအထက္မွာေနတဲ့ေရေပၚဆီ လူတန္းစားေတြနဲ႕အာဏာရစ္မူး တဏွာရူး အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားအ ဆင့္ဆင့္ရဲ႕မတရားလုပ္သမွ်ခံ ဖိႏွိပ္မွဳမွန္သမွ်ကို ေခါင္းငုံ႔ေနရလို႕ပါပဲ၊ ေက်းလက္ေနေတာင္သူလယ္သမား ေတြဟာ လယ္ေတာယာေတာကြင္းျပင္ေတြထဲမွာ ေနပူမေရွာင္ မိုးရြာမေရွာင္ႏြားနဲ႔ဖက္ၿပီးရုန္းကန္လွဳပ္ရွား ရင္း ႏိုင္ငံ၀မ္းစာကို ျဖည္႔တင္းေပးေနၾကေပမဲ့ သူတို႔အိမ္ကစပါးက်ီနဲ႔ ၀မ္းစာပုတ္ေတြထဲမွာေတာ့ စပါးေဟာင္းေလာင္းဆန္ေဟာင္းေလာင္း ဒီလိုပဲကုန္ထုတ္လုပ္မႈစြမ္းအား ျမွင့္တင္ဖို႔နဲ႔ လူသံုးကုန္ပစၥည္း တိုးတက္ထုပ္လုပ္မႈအတြက္ စက္ရံု၊ အလုပ္ရံုေတြမွာ အလုပ္လုပ္ေနၾကတဲ့ အလုပ္သမားအမ်ားစုမွာလည္း ဘ၀ေရစာ ၀န္ထမ္းလစာကို အမွီျပဳလို႔ ၀တ္စရာမရွိလို႔ ေနစရာဗလာနတၳိ၊ သူတို႔မွာရွိတဲ့အားအင္ေတြ လံုလ စိုက္မႈေတြ အသက္၊ ေခၽြး၊ ေသြးေတြစေတးၿပီး တိုင္းျပည္ကိုပူေဇာ္ခဲ့ၾကေပမဲ့ သူတို႔တေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ လူမႈဒုကၡ အ၀၀နဲ႔ ဆင္းရဲၾကပ္တည္းမႈျပႆနာေတြ ေျဖရွင္းရာမွာေတာ့ အစိုးရရဲ့လွစ္လွဴရွဴ႕ျခင္း ရသ ခါးခါး ေတြကိုသာရရွိခဲ့တယ္။ အစိုးရအဆက္ဆက္ တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေရးလုပ္ကြက္ေတြေၾကာင့္ က်ယ္ေျပာတဲ့ လယ္ေတာမွာ ရယ္ေမာစရာေတြ ဆိတ္သုဥ္းလို႔ ရင္ေမာစရာေတြျပည့္နက္ေနတာ ၾကာပါၿပီး။ အိမ္ေထာင္စု တစ္စုမွာ သားသမီးေတြရဲ့စား၀တ္ေနေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးနဲ႔ အျခားလူမူေရး လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆီးေဆာင္ရြက္ေပးဖို႔ အိမ္ေထာင္ဦးစီးျဖစ္တဲ့ မီဘႏွစ္ပါးမွာ အဓိကတာ၀န္ရွိသလို သားသမီးေတြရဲ့ သိတတ္မႈ ပံ့ပိုးမႈ တုံ႔ျပန္ကူညီမႈေတြဟားလဲ အေရးၾကီးပါတယ္။ ဒါမွသာ ေပ်ာ္ရႊင္ခ်မ္းေျမ့စရာေကာင္းတဲ့ မိသားစုဘ၀ေတြကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကမွာပါ။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာလည္း ဒီလိုပါပဲ က်ဳပ္တို႔ တိုင္းသူျပည္သားေတြရဲ့ လူမူဖူလံုေရးဘ၀နဲ႔ အျခားေသာလိုအပ္ခ်က္ေတြကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ ျပည္သူလူထုေတြရဲ့ အသက္ အိုအိမ္ စည္းဇိမ္ေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ အဲဒီႏိုင္ငံရဲ့ အစိုးရမွာ အျပည့္အ၀တာ၀န္ရွိပါတယ္။

ျမန္မာျပည္အေနအထားကေတာ့ ဒီလိုမဟုတ္ပါဘူး။ ႏိုင္ငံသူႏိုင္ငံသားတိုင္းက အမိေျမအတြက္ ပ်က္ကြက္ခဲ့တာ အမွန္ပါပဲ။ ျမန္မာျပည္သူျပည္သားေတြရဲ့ လူမူဘ၀မျပည့္စံုမူေတြကို မ်က္ကြယ္ျပဳၿပီး ထင္ရာဆိုင္းလို႔ လူရိုင္းေကာင္ေတြ ျဖစ္ေနၾကတယ္ေလ။ ျပည္သူအမ်ားပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရွိတဲ့ ေျမေပၚေျမေအာက္ သံယံဇာတပစၥည္းေတြကို မတရားဂုတ္ေသြးစုတ္ ကိုယ့္အထုတ္ထဲကိုထည့္ အမ်ားျပည္သူကိုမငဲ့ပဲ လူသတ္ လက္နက္အားကိုးနဲ႔ ရက္စက္မႈေတြကို ရက္ဆက္ၿပီး လုပ္ၾကေသးတယ္။ သူတို႔ရဲ့မေကာင္းမႈ လုပ္ရပ္ေတြကို ဖံုးဖိ ဟန္ျပလုပ္ဇာတ္ေတြနဲ႔ ျပည္သူကိုလွည့္စားဖို႔ၾကိဳးစား ဘုရားတည္ေက်ာင္းေဆာက္ လမ္းေဖာက္တံ တားခင္း တာသမံေတြဆယ္ဖို႔ ရိႈးျပအခင္းအက်ဥ္းေတြနဲ႔ ျမန္မာျပည္ၾကီး အဖက္ဖက္က တိုးတက္ေနပါ တယ္လို႔ မိုးလံုးျပည္႔မုသာ၀ါဒေတြသံုးလို႔ လိမ္ညာလိုက္တာရြံစရာအတိ၊က်န္တာေတြတိုးတက္တာ က်ဳပ္မျမင္ပါဖူး၊ ကေလးေသဆံုးမွွွဳဦးေရ၊ဆင္းရဲသားေက်ာမြဲလူတန္းစားေတြတေန႔ထက္တေန႔ တိုးတက္မ်ား ျပားလာမွဳ ကုန္ေစ်းႏွံဳးအဆမတန္တိုးတက္ႀကီးျပင္းလာမွဳေတြကိုေတာ့ မ်က္၀ါးထင္ထင္ေတြ႔ျမင္ခဲ့ရတယ္၊ ဆင္သားေရကို ယင္နားရြက္နဲ႔ဖံုး မင္းသားေခါင္းျပဳတ္က်လို႔ ေခြးဘီလူးရုပ္ကဘြားကနဲေပၚ အရွက္ေတာ္ကြဲ အျမက္ေတာ္စြဲလို႔ အသက္ေလွ်ာ္ေၾကးေပးရမွာကိုေၾကာက္ စားခြက္အေပ်ာက္ရိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲရတာကလည္း ခဏခဏပါပဲ။

မ်ိဳးမခ်စ္ မ်ိဳးမစစ္ ဆိုးညစ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြနဲ႔ အိမ္တြင္းသူခိုးျဖစ္ေနတဲ့ အာဏာရွင္စစ္အစိုးရ လက္ေအာက္က ျမန္မာျပည္ဟာ ဘယ္သူ႔အားကိုးနဲ႔ဆင္းရဲတြင္းနက္ေနသလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔မရေတာ့ပါဖူး၊ က်န္းမာေရးမ ေကာင္းလို႔ေဆးရံုမသြားနဲ႕ေလ ေသဖို႕က(၉၀)ရာခိုင္ႏွံဳးက်ိန္းေသတယ္၊စစ္တပ္ေဆးရံုကလြဲလို႔ တျပည္လံုး မွာအျခားက်န္တဲ့ေဆးရံုေတြ အားလံုး ကုဖို႔ေဆးလံုး၀မရွိဖူး၊စာမတတ္လို႔ေက်င္းမသြားေလနဲ႔၊ မူလတန္း ေက်ာင္းသားတဦးရဲ႔ေက်ာင္း၀င္ေၾကးစာအုပ္ဖိုးဘာေၾကးညာေၾကးေတြကေရႊေစ်းထက္ကိုႀကီးေနေသးတယ္ဲ့တယ္၊သင္ေပးတဲ့စာေတြကိုလည္းၾကည္႔ဦး၊ အာဏာရွင္စနစ္ကို သက္ဆိုးရွည္ေစမဲ့ ကြ်န္ပညာေရးစနစ္ကို အကြက္က်က် အေကာင္အထည္ေဖၚေနၾကတယ္၊ ဒါေၾကာင့္မို႔ပညာေရးေလ့လာသူတခ်ိဳ႕က ျမန္မာျပည္စာ သင္ေက်ာင္းေတြက ေက်ာင္းနဲ႔မတူပဲ လူသားစက္ရုပ္ေတြကို ထုတ္လုပ္ေပးေနတဲ့ စက္ရံုေတြနဲ႔တူတယ္လို႔ ေျပာေနၾကတာေပါ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ဘက္စံုအခင္းအက်င္းေတြကို ဘယ္ရွဳေထာင့္ဘယ္ပံုစံနဲ႕ပဲၾကည္႔ၾကည္႔ အားရစရာ စိတ္ခ်မ္းသာစရာဆိုလို႔ လံုးစမရွိဖူး။

သူခိုး၊ဓါးျပ၊မုဒိန္းေကာင္လူသတ္သမား၊သာသနာဖ်က္ေကာင္ေတြရဲ႔ မတရားဗိုလ္က် စိုးမိုးအႏိုင္က်င့္ နွိမ့္ စက္မွဳေအာက္က ျပည္သူေတြရဲ႕ဘ၀ဟာ ေတာက္ေခါက္အံႀကိတ္ လက္ညွိဳးေထာင္ ေခါင္းညိတ္ရံုကလြဲလို႔ အသဲမွာနာစရာမက်န္ေအာင္ ဆယ္ခါျပန္သဒၵါလန္ခဲ့တာလည္း ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ပါၿပီ၊က်ဳပ္တို႔တိုင္း မွာလူစိတ္မရွိတဲ့စစ္ဘီလူးေတြကသာသူတို႔စိတ္တိုင္းက်ႀကိဳးဆြဲေနၾကတာမဟုတ္လား၊က်ဳပ္လည္းသူတို႔ႀကိဳးဆြဲရာကရမဲ့အစားကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္ဖန္တီးခြင့္ရႏိုင္မယ္ထင္တဲ့တပါးတိုင္းျပည္ရဲ႕လရိပ္မွာ ခို၀င္ဖို႔ႀကိဳးစားရင္း အမိေျမကိုယာ ယီစြန္႕ခြာခဲ့ရတယ္ေလ၊

အားမတန္ မာန္ေလ်ာ့

ေဖ်ာ့ေတာ့ ႏွလံုးသားမွာ

ဒဏ္ရာေတြ ျပည္႕ႏွက္

ရက္စက္မွဳေတြနဲ႔ ကင္းေ၀းရာ

ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ

ေဖြရွာလို႔ ထြက္ခဲ့

တျပည္တရြာရဲ႕ ရင္ခြင္

ညင္သာစြာ ခုိ၀င္နား

ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ားစြာျဖင့္။

မင္းထက္မိုး