လြန္ခဲ႔တဲ႔ အႏွစ္၂၀က ျမန္မာ႔သမိုင္းရဲ႔ အထင္ကရ ရွစ္ေလးလံုးမုန္တိုင္းဟာ ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္ကေန ဗဟိုျပဳလို႔ အာဏာရွင္ သေဘာက္ဘ၀ လြတ္ေျမာက္ေရး အတြက္ ေက်ာင္းသားမ်ား မာန္ဟုန္၀င္႔ျပတာကို စစ္အာဏာရွင္တစုက တျပည္လံုးကို ေသြးနဲ႔ျဖန္းၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို က်ဥ္ဆံေတြနဲ႔ တံတိုင္းခတ္ ကာရံထိမ္းခ်ဳပ္လိုက္ေတာ႔ ႏိုင္ငံရဲ႔ အနာဂါတ္ေတြဟာ စာသင္ခန္းကို စြန္႔ၿပီး ကာဘိုက္ယမ္း ရနံ႔စြဲေနတဲ႔ လက္မ်ားနဲ႔ အာဏာရွင္ေတြကို တိုင္းျပည္ရဲ႔ နယ္ျခားေဒသ ေတြကေန ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ရာဇသံေပးတဲ႔ အထဲမွာ က်ဳပ္လဲ ထဲထဲလူလူ ပါလာပါေတာ႔တယ္။
အခ်ိန္ကာလက ေႏြရာသီကုန္လို႔ မိုးဦးကို ေရာက္ေတာ့မယ္ စပ္ပူစပ္ေလာင္ ရာသီက မိုးကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနတဲ့ ပုဇဥ္းရင္ကြဲ အသံေတြနဲ႔ ဆူညံေနၾကတယ္ေလ၊ မိုးကိုေခၚေနတဲ့ ဖားေလးေတြရဲ႕ တကြပ္ ကြပ္ ေအာ္ျမည္သံမ်ားကလည္း ကခ်င္ေထာင္ကာလို နရီစည္းခ်က္ က်လြန္းလွတယ္။
ဒီေန႔ေတာ့ ဗဟိုနဲ႔ စက္စကားေျပာရန္ ခ်ိန္းထားလို႔ ရဲေဘာ္ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ ဆိုင္းဂ်ာဘြန္႔ ေတာင္ထိပ္္ကိို က်ေနာ္တို႔ တက္လာခဲ့ၾကတယ္။ ေတာင္ထိပ္ေရာက္ၿပီး နာရီ၀က္ခန္႔ အၾကာမွာေတာ႔ ဗဟိုက စက္၀င္လာလို႔ လက္ထဲက လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္မွ “ဟီးႏိုး ၾကားလား” “ဟီးႏိုး ၾကားလား” အိုေက “ၾကားတယ္္” အစျပဳ ျပန္ေျဖလိုက္ေတာ႔ အတြင္းေရးမႈး ရဲေဘာ္မ်ဳိး၀င္းနဲ႔ တဆင့္ခံ စကားေျပာျဖစ္ၾကသည္။ သူက ဗဟိုကို ျပန္ေခါက္လာရန္ ညြန္ၾကားခ်က္ေပးေတာ႔၊ က်ေနာ႔စိတ္မွာေတာ႔ ဒီေတာ႔လည္း ျပန္ရေသးတာေပါ႔ ဟု မရိုးမရြ ျဖစ္ေနမိသည္၊ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေျမာက္ပိုင္းသည္အမိန္႔ နာခံမႈရွိေအာင္ တပ္စတည္ ကတည္းက ေလ့က်င့္ထားေသာတပ္ျဖစ္လို႔ အထက္အမိန္႔ကို နာခံယံုမွလြဲလို႔ မွတပါးအျခားမရွိ။
ဥတၱရ ရပ္၀န္းဆီသို႔
ျပကၡဒိန္စာမ်က္ႏွာ ေျပးျမင္ၾကည္႔ေတာ႔ ခရစ္သကၠရာဇ္ ၁၉၉၂ခုႏွစ္၊ က်ေနာ္တာ၀န္က်ရာ ဖားကန္႔ေဒသ ကမာၻေက်ာ္ေက်ာက္စိမ္းမ်ား ထြက္ရာေဒသကို စြန့္ခြာ၍ ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာ တရုတ္ - ျမန္မာနယ္စပ္ ပါေဂ်ာင္ေဒသသို႔ ျပန္ရေတာ့မည္။ ဖားကန္႔ေဒသတြင္ က်ေနာ္တႏွစ္ေက်ာ္ လူထုစည္းရံုးေရးနဲ႔ ဘ႑ာေငြရွာေဖြေရး အတြက္ တာ၀န္က်ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္နဲ႔ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႔ တိုင္ပင္ကာ ျပန္ရန္လမ္းေၾကာင္းမ်ားကို စီစဥ္ရေတာ့သည္။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ ျပန္ရန္၊ ယခုက်ေနာ္တို႔ တာ၀န္က်ေနေသာ ဖားကန္႔ေဒသမွာ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေျမာက္ပိုင္းဗဟို၏ အေနာက္ေတာင္ဖက္ ယြန္းယြန္းတြင္ ရွိေနသည္ ခရီးစဥ္၏အလယ္တြင္ မႏၱေလး-ျမစ္ႀကီးနား မီးရထားလမ္းႏွင္႔ ဧရာ၀တီျမစ္ႀကီးက ကန္႔လန္႔ျဖတ္ခံေနၿပီး ခရီးက အေရွ႔ႏွင္႔အေနာက္ ရွည္လ်ားလြန္းလွသည္၊ ေတာလမ္းကဆိုလွ်င္ အဆင္မေျပနိုင္ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ေပးမည္႔ လံုၿခံဳေရးတပ္မရွိ၊ မဟာမိတ္၏ အကူညီလည္းမရႏိုင္၊ က်ေနာ့္မွာ ေရြးစရာ လမ္းတလမ္းပဲရွိေတာ့သည္၊ ခရီးသည္ေတြႏွင္႔ ေရာလိုက္သြားတဲ့့လမ္းေပါ႔ ဒီလမ္းသည္ အႏၱရာယ္ကမ်ား၏။ ရဲေဘာ္တူးတူး(ျမစ္ႀကီးနား) ရဲေဘာ္နိုင္ဦး(ေကာလင္း)၊ ရဲေဘာ္ခြက္ႀကီး(ကသာ) တို႔ဦးေဆာင္ၿပီး ရဲေဘာ္သစ္မ်ားႏွင္႔ ေဟာင္ပါးလမ္း၊ က်ေနာ္ႏွင္႔ ရဲေဘာ္၀င္းေရႊအပါအ၀င္ က်ေနာ္တို႔ကို အကူညီေပးေနသည္႔ အမ်ိဴးသမီး(၂)ဦးႏွင္႔ ေ၀ခါလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး၊ ရဲေဘာ္အခ်ဳိ႔ကို ဖားကန္႔ေဒသတြင္ တာ၀န္ျပန္ခ်ထားေပးခဲ့သည္။ ထိုမိန္းကေလး(၂)ေယာက္ကို အကူညီေတာင္းခံခဲ့ရျခင္း အေၾကာင္းမွာ က်ေနာ္တြင္ပါလာေသာ တရုတ္လုပ္ အမ္(၂၀)ေသနတ္ အတိုတလက္၊ စကားေျပာစက္တလံုးႏွင္႔ တီအမ္တီ(ယမ္းဘီလူး) တေခ်ာင္းကို ၀ွက္ၿပီး သယ္ေဆာင္ခဲ႔ျခင္း တို႔ေၾကာင္႔ျဖစ္သည္။
ခရီးႏွင္ၾကၿပီ
ဆိုင္းေတာင္ရြာ(ဆိတ္မူရြာ)က နံနက္ေစာေစာ ခပ္သုတ္သုတ္ ေျခလွ်င္ခရီး စထြက္ခဲ့ၾကသည္၊ ဆိုင္းေတာင္ေက်ာ္ၿပီး ေရေခ်ာင္းလမ္းကေလး အတိုင္း လိုက္လာလိုက္လွ်င္ ကုန္းကေလးမ်ား ေတာင္ကမူေလးမ်ားကို ေက်ာ္လိုက္ ေရေခ်ာင္းကို ျပန္ေတြ႔လိုက္နဲ႔ လာခဲ့ၾကသည္။ ဒီလိုနဲ႔ ေရၾကည္ရြာေတာ႔ ေရာက္ၿပီးခဏ ခရီးဆက္ထြက္ခဲ့ၾကသည္ ေန႔လည္ (၁၂)နာရီ မြန္းတည္းခ်ိန္ေလာက္ေတာ႔ ေမွာ္ဂလံုအရပ္ကို ေရာက္ၿပီး ေန႔လည္စာစားၾကသည္။ ဆိုင္ရွင္က က်ေနာ္တို႔ကို အေမာေျပဆိုၿပီး တြံေတးသိန္းတန္သီခ်င္း ဖြင့္ျပေတာ့က်ေနာ္တို႔ ေလးေယာက္ တေယာက္မ်က္ႏွာ တေယာက္ၾကည့္ၿပီး ရီၿပံဳးမိၾကသည္။ ထိုေန႔တြင္ ေနက သိသိသာသာအေတာ္ပူ၍ ေန႔လည္စာစားၿပီး က်ေနာ္တို႔ ေလးေယာက္ ရီရီေမာေမာျဖင္႔ ခရီးျပန္ ဆက္ခဲ့ၾကသည္။
ရဲေဘာ္၊ရဲေမေတြလည္း အမွန္တရားအတြက္ ဒီလိုစိမ္ေခၚခဲ႔ဖူးတယ္ အဓမၼ ေတာင္းရမ္းသူမ်ားႏွင္႔ ေတြ႔ဆံုျခင္း
က်ေနာ္တို႔ေလးေယာက္ ေမွာ္ဂလံု အရပ္မွ ထြက္လာ၍ တနာရီခန္႔ ေလွ်ာက္ၿပီးေနာက္ လမ္းအေကြ႔ေလးအတိုင္း ျဖတ္ေလွ်ာက္လိုက္သည္ႏွင္႔ စစ္ယူနီေဖာင္း၀တ္ စစ္သားမ်ား တပ္စိတ္ တစိတ္ခန္႔ ေတြ႔လိုက္ရၿပီး ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ေခါက္ဖို႔ ဆိုတာလဲမျဖစ္နိုင္ သူတို႔က က်ေနာ္တို႔ကို ျမင္သြားၿပီး ဒုန္းဆို …. က်ေနာ္ ရင္ခုန္သံေတြ ျမန္ေနသည္ စိတ္ေတြလႈပ္ရွားေနၿပီး “ဘာလုပ္သင့္သလဲ အျပန္ျပန္အလွန္လွန္ ေမးခြန္းေတြထုတ္ေနမိသည္” ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်လိုက္သည္ လာမဲ့ေဘးေျပးေတြယံုေပါ့ က်ေနာ္တို႔ ဆက္ေလွ်ာက္သြားေတာ့ လက္ေမာင္းမွာ ႏွစ္ရစ္ကပ္ထားတဲ႔ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္နဲ႔ သူက က်ေနာ့္ကိုေခၚၿပီး လမ္းေဘးတြင္ ငုတ္တုတ္ ထိုင္ခိုင္းထားသည္။ က်ေနာ္က စၿပီးေမးလိုက္သည္ “ဆရာတို႔ ဘာအလိုရွိပါသလဲလို႔ ေမးလိုက္သည္” မင္းတို႔ ေရွ႔ခရီးသြားလို႔ မရဘူးတဲ့ ဆရာတို႔ ေခ်ာ၀န္ထမ္း(အဓမၼလုပ္အားေပး/ ေပၚတာ) လိုလို႔ လားဟု က်ေနာ္ေမးလိုက္တဲ့ အခါ “မင္းကိုေပၚတာဆြဲထားတာကြ”တဲ့ က်ေနာ္နဲ႔ပါလာတဲ့ အမ်ိဴးသမီးတေယာက္က ၀င္ရွင္းသည္ “ဆရာတို့အတြက္ ဒီမွာ ငါးေျခာက္ေၾကာ္ေတြ ပါတယ္လို႔” ၀င္ေျပာေတာ့ “မင္းတို႔ အဆိပ္ခတ္ထားသလား အရင္စားျပ” လို႔ေျပာေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စားျပရေသးတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႔ အသက္အိုးအိမ္ စည္းစိမ္ကို ကာကြယ္ေပးမဲ့ တပ္မေတာ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဴးလားဟု က်ေနာ့္စိတ္ထဲတြင္ ေအာ႔ႏွလံုး နာလာသည္။ က်ေနာ္တို႔ ငါးေျခာက္ဗူးကိုေပးၿပီး သူတို႔ႏွင္႔ ဆက္ညွိၾကသည္။ ေနာက္ဆံုးမေတာ့ က်ပ္ ႏွစ္ေထာင္ေပး၍ ေျဖရွင္းခဲ့သည္။ က်န္တဲ့ ခရီးသည္ေတြလည္း က်ေနာ့္နည္းတူ မရွိ ရွိတာေလးေတြ ေပးၿပီးသြားၾကရသည္ ရွိတာေတြအကုန္ တရား၀င္ အမိန္႔ေတာ္ရသဖြယ္ ဓါးျပတိုက္ၾကသည္။
တေနရာထဲ ဓါးျပႏွစ္ခါ တိုက္ခံရျခင္း
က်န္တဲ့သံုးေယာက္က အေရွ႔က သြားႏွင္႔သည္ က်ေနာ္ေနာက္ခ်န္ ၍ အသာေလးေမွ်ာ လိုက္ကာ ေျခလွမ္းသံုးဆယ္ပင္မေလွ်ာက္ရေသး ေရွ႔က ေနာက္တခ်ဳံထဲမွ စစ္သား ႏွစ္ေယာက္ထြက္လာျပန္ၿပီး က်ေနာ္ကို လမ္းနေဘးဆင္းခိုင္းကာ ခ်ဳံထဲသို့ေခၚၿပီး ထိုင္ခိုင္းျပန္သည္၊ ေရွ႔လူေတြေတာ႔ လႊတ္ေပးလိုက္ပံုရသည္ ရစ္ခ်င္ျပန္ေတာ႔ က်ေနာ္တေယာက္ထဲ။ က်ေနာ္က အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ ေျပာျပေသာ္လည္းမရ မၾကာ၀ံ႔မနာသာ စကားမ်ားျဖင္႔ ရိုင္းစိုင္းစြာ ေျပာဆိုဆက္ဆံသည္၊ က်ေနာ့္အိတ္ကိုဖြင့္ရွာမည္ေျပာေတာ႔ က်ေနာ္က အဆင္ေျပေအာင္ညွိပါဟူေျပာေတာ႔ ပ်က္ရယ္ျပဳ၍ စကားပင္ ေကာင္းေကာင္းပင္ ေျပာဆို၍လည္းမရ ထိုစဥ္ က်ေနာ္စဥ္းစားမိသည္မွာ ဒီေကာင္ေတြ “လူမွဟုတ္ရဲ႔လား” သူတို႔ စစ္သင္တန္းေတြမွာ လူထုကိုဗိုလ္က်ဖို႔တို႔ ဘာတို႔ သင္ေပးထားလားမသိေတာ့ အေတြးထဲစဥ္းစားေနမိသည္ လူနဲ႔မတူ၊ အရုိင္းစိုင္းေတြ ျဖစ္လို႔ေနသည္။ ထိုစဥ္ အႀကံတခုရလာ၍ “က်ေနာ့္မိန္းမ မီးဖြားေတာ့မွာမို႔ က်ေနာ့္ကို လႊတ္ေပးပါရန္” ေတာင္းပန္ေျပာေတာ့ သူတို႔ေသနတ္ ဂ်ီသရီးကို က်ေနာ့္နားထင္မွာ လာေထာက္ထားသျဖင္႔္ က်ေနာ္က အိတ္ထဲမွ ငါးသံုးလံုးစီကရက္ကို ထုတ္ေပးေတာ့ မေသာက္ ၊သူတို႔ဆီက ေရႊေရာင္ဘင္ဆင္ အန္ ဟက္ဂ်က္(စ္) စီကရက္ဗူးကိုထုတ္ၿပီး က်ေနာ့္ေရွ႔ပစ္ခ်ၿပီး “ေဟ့ေကာင္မင္းက ငါတို႔ကို ဘာေကာင္ေတြမွတ္လဲ မင္းကို ေငြနဲ႔ အခုေပါက္သတ္လို့ရတယ္” ဆိုၿပီး ေဟာက္ငမ္းကာ သူတို႔အိတ္ထဲမွ ပိုက္ဆံအထပ္လိုက္ ပစ္ခ်ျပသည္ လူထုဆီက ေငြကိုဓါးျပတိုက္ကာ မသထာေရစာ ရထားသည္ကို ပီတိျဖစ္ကာေျပာေန ျခင္းျဖစ္သည္။ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္စိတ္တို၍ ေထာင္းကနဲျဖစ္ကာ ေဘးနားတြင္ ေထာင္ထားေသာသူတို႔ ေသနတ္ကိုဆြဲလုၿပီး အေသခံ ပစ္လိုက္ရမလားလို႔ စဥ္းစားမိလိုက္သည္။
မျဖစ္ေသးဘူး ဒီလိုတန္းဖိုးမရွိတဲ့ ေကာင္ေတြနဲ႔ေတာ့ မိမိကိုမလဲနိုင္ပါ၊ ေဒါသကို ထိမ္းမွ ျဖစ္မည္၊ က်ေနာ့္ရည္မွန္းခ်က္ မေရာက္ေသး၊ ထိုေၾကာင့္အခ်ိဳသတ္၍ ဆက္လက္ညိႈနိုင္းေတာ့ က်ပ္ ခုႏွစ္ေထာင္ ေတာင္းသည္ ေနာက္ေတာ့ က်ပ္ေလးေထာင္နဲ႔ အဆင္ေျပေအာင္ ညိႈနိုင္းရသည္။ ထိုအရိုင္းအစိုင္း ႏွစ္ေကာင္မွာ ပိုက္ဆံရသြားေသာအခါ မေတာ္ေလာဘၿပံဳးၿပံဳးျပၿပီး မဲေမွာင္တဲ႔ သူတို႔ အသားအေပၚမွ ၀င္း၀ါေနတဲ့ တက်ပ္သားခန္႔ ေရႊဆြဲႀကိဳး ႏွစ္ကံုးစီနဲ႔ လက္ကနဲေတြ႔လိုက္ရၿပီး မင္းကို ေနာက္ထပ္တပ္နဲ႔ ေတြ႔ယင္ ေမွာ္ဂလုံတပ္က ဗိုလ္ႀကီးမင္းမင္းျမတ္နဲ႔ ေတြ႔ၿပီးၿပီလို႔ ေျပာၾကားလား သြားေတာ့တဲ့ “က်ေနာ္ အခ်ိန္၂ခါကုန္ ေငြ၂ခါ ေပးလိုက္ရသည္္။ က်ေနာ္တေယာက္ထဲ ဆက္ထြက္ေတာ့ အေရွ႔နားမွာ စိတ္ပူစြာေစာင့္ေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ကို ေတြ႔လုိက္ရေတာ့ သူတို႔၀မ္းသာသြားၾကသည္။ က်ေနာ္ကေတာ့ ေဒါသကိုခ်ဳပ္္တည္းခဲ့သမွ် ယခုထိစိတ္တိုမေျပဆဲ …..။ က်ေနာ္တို႔ ေရွ့ဆက္သြားမည္႔ လမ္းေၾကာင္းကို ျပန္ျပင္သည္။ ဒီတိုင္းဆက္သြားရင္ မျဖစ္နိုင္ေတာ့၍ “မျပင္ရြာ”ဘက္ကို ေဖာက္ထြက္မည္ ရြာေရာက္မွ သတင္းစံုစမ္းၿပီးမွ ဆက္သြားမည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခါ ခရီးထြက္ခဲ့သည္။ လူထုကိုႏွိပ္စက္ ကလူျပဳေနေသာ စစ္တပ္ကို က်ေနာ္တခုခု တုန္႔ျပန္ခ်င္ေနသည္ က်ေနာ္တို႔ ေလးေယာက္အေတြး ကိုယ္စီျဖင့္ ခရီးဆက္ခဲ့ၾကသည္၊ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ စကားမေျပာျဖစ္ၾက သူတို႔ရင္ထဲလည္း တခုခုေတာ႔ ရွိမွာေနမွာပါ၊ ေရာက္ခ်င္ေဇာနဲ႔သာ သဲသဲမဲမဲေလွ်ာက္ခဲ့ၾကသည္႔လမ္း ဘယ္သူမွလည္း အတိအက်မသိ။ ညေနလဲေစာင္းခဲ့ၿပီ…..။ ခရီးကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေပါက္သည္ဟု ယူဆနိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ္တို႔ သြားခ်င္ေသာ “မျပင္ရြာ” ကိုအခုထိေတာ႔ အရိပ္အေယာင္ေတာင္ မေတြ႔ရေသးေခ်။
ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ( ဗဟို) မျပင္ရြာသို႔ ခရီးႏွင္ျခင္း
အေမွာင္ထုက က်ေနာ္တို႔ေလးေယာက္ကို စတင္စိန္ေခၚေနၿပီ၊ မိုးကလည္း ခ်ဳပ္လာၿပီး ဓါတ္မီးတလက္နဲ႔ လူေလးေယာက္ လမ္းဆံုးရင္ေတာ႔ ရြာေရာက္မွာဘဲဟု အေတြးနဲ႔ဆက္သာ ေလွ်ာက္ေနၾကသည္။ လမ္းကေျမႀကီးလမ္းေဟာင္း အေမွာင္ထုက ဖုံုးကြယ္ထားေသာ္လည္း မိွတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ႏွင္႔ က်ေနာ္တို႔ကို ကူညီေနၾကတဲ့ ၾကယ္ေရာင္ေတြက က်ေနာ္တိုေလးေယာက္ကိုလဲ ခြန္အားေပးေန သေယာင္ေယာင္္၊ အေမွာင္ထဲမွာ ဇြတ္တိုးၿပီး မိနစ္(၂၀)ေလာက္ ဆက္ေလွ်ာက္ၿပီးေသာအခါ အေ၀းမွ မီးေရာင္ကို လွမ္းျမင္ရၿပီ က်ေနာ္တို႔ထဲက မိန္းကေလးတေယာက္က ဦး … ရြာေရာက္ေတာ့မယ္လို႔ အသိခ်ပ္ယင္း လွမ္းေျပာသည္။ က်ေနာ့္ကို တေလးတစား ဦး … တတ္၍သာ ေခၚၾကသည္။ အသက္အရြယ္သိပ္ၿပီးေတာ႔ ကြာသည္မဟုတ္ပါ။ ရြာထဲကိုက်ေနာ္တို႔ ၀င္လာၿပီး ေစ်းဆိုင္ရွိရာသို႔ ဦးတည္ၿပီး လာခဲ့ၾကသည္။ ေစ်းဆိုင္တြင္ စားစရာမ်ားကို ၀ယ္ၿပီး ေသခ်ာေအာင္ “ ဒါ … မျပင္ရြာလားလို႔ ” ေမးေတာ့ မဟုတ္ဘူးတဲ့ “မျပင္ရြာ” ေနာက္မွာက်န္ခဲ့ၿပီးတဲ့ “ဒီရြာက နားလတၱံရြာတဲ့” က်ေနာ္တို႔ မၾကားဖူးတဲ့ရြာ ျဖစ္ေနသည္ ဘာျဖစ္ျဖစ္ ဒီညေတာ့ ဒီရြာမွာ အိပ္မွရေတာ့မည္။ တည္းခိုရန္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကိုေမးေတာ့ ေစ်း၀ယ္လာသူတဦးက သူ႔အိမ္မွာဘယ္သူမွမရွိဘူး သူ႔အိမ္တြင္ လိုက္တည္းခိုရန္ေျပာသျဖင့္ က်ေနာ့္တို႔ ေပ်ာ္သြားသည္။ အိမ္ရွင္က ေလးေယာက္စာ ထမင္းခ်က္ေပးသည္ က်ေနာ္တို႔ ၀ယ္လာေသာ စားစရာမ်ားႏွင္႔ ထမင္းစားၾကၿပီး အိမ္ရွင္ကို သြယ္၀ိုက္ကာေမးၿပီး ေခ်ာင္း၀ကိုသြားလို႔ရမည့္ လမ္းေၾကာင္းမသိမသာ ေမးရသည္။ က်ေနာ္တို႔ထဲတြင္ ပါလာေသာ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ထဲက တေယာက္က ေခ်ာင္း၀တြင္ အမ်ိဳးေတြရွိေသာေၾကာင့္ ထိုမွတဆင့္ ခရီးဆက္ရန္ စီစဥ္ရျပန္သည္။ စားေသာက္ၿပီးေသာအခါ ခရီးပမ္းလာေသာေၾကာင့္ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ အိပ္ေပ်ာ္၍ ေဟာက္ပင္ေဟာက္ေနၾကၿပီး။ က်ေနာ္တို႔လည္း အိမ္ရွင္ကို လမ္းေၾကာင္းေမးၿပီး တေရးတေမာ အိပ္လိုက္ေတာ့သည္။
အင္းေတာ္ႀကီးအိုင္ ေခ်ာင္း၀ရြာသို႔
မနက္(၆)နာရီခန္႔တြင္ က်ေနာ္အိပ္ယာနိုးလာသည္ နံနက္ေစာေစာ လတ္ဆတ္ေနေသာ ေလႏုေအးေလးကို ရွဳသြင္းလိုက္ၿပီး ပါတ္၀န္းက်င္ကို တင္ႀကိဳ ေလ့လာလိုက္သည္ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနလိုၿပီး ေရာင့္ရဲ တင္းတိမ္္ၾကတဲ့ ရွမ္းနီရြာကေလး ျဖစ္သည္။ ရြာသူရြာသားမ်ားမွာ ရုိသားျဖဴစင္ၾကသည္ ကူညီရုိင္းပင္းလို စိတ္ရွိသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ပစၥည္းေတြျပင္ၿပီး နံနက္စာ ရွမ္းေခါက္ဆြဲကို ဘရာေၾကာ္ႏွင္႔ စားၿပီး ေခ်ာင္း၀ဖက္ ဆက္ထြက္မလို႔ ျပင္ေနတုန္း ရြာက အမ်ိဴးသမီးႀကီးတေယာက္ လာေျပာသည္ “ေခ်ာင္း၀ကိုမသြားနဲ႔ စစ္တပ္ေတြမဲေနတာပဲ ခရီးသြားေတြကို ပါသမွ်ခၽြတ္ယူေနတယ္ နာရီပါရင္ နာရီ ဘာမွမရရင္ အက်ီၤပါ မခ်န္ဘူး မသြားနဲ႔တဲ့” ေခ်ာင္း၀ဆိုတာ မိုးေကာင္းေခ်ာင္း အစျပဳရာ အင္းေတာ္ႀကီးအိုင္ ကေနျမစ္ဖ်ားခံ ၿပီးစီးဆင္းတဲ့ေနရာတြင္ တည္ထားေသာရြာျဖစ္သည္။ အမ်ိဳးးသမီးႀကီးရဲ႔ သတင္းစကားေၾကာင့္ က်ေနာ္တို႔ အိမ္ရွင္ႏွင္႔ ျပန္တိုင္ပင္ၾကျပန္သည္ အိမ္ရွင္က ေရႊေတာင္ လမ္းက သြားလို႔ရေၾကာင္း ေရႊေတာင္ကမွ စက္ေလွေစာင့္စီးၿပီး လံုတံုးစက္ေလွဆိပ္ကို သြားလို႔ရေၾကာင္း ရွင္းျပသည္။ ဒါေၾကာင့္ ေရႊေတာင္ကို လိုက္ပို့ေပးဖို႔ လမ္းျပရွာၾကသည္ ရွာ၍မရ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အိမ္ရွင္က သူကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔ေပးတာမို႔ အေရွ႔မွဦးေဆာင္ကာသြားသည္ နာရီ၀က္ ေလွ်ာက္ၿပီးေသာအခါ ျမဴေတြအံုဆိုင္း ေနတဲ့ၾကားက ထိုးေဖါက္ထြက္ေနတဲ႔ ရြာေလးကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ ဒါ… ေရႊေတာင္ရြာပဲတဲ့ အင္းေတာ္ႀကီးအိုင္ ေဘးနားတြင္ တည္ရွိေနေသာ ရြာကေလးျဖစ္သည္။ နံနက္ေစာေစာ ျဖစ္တာေၾကာင့္ စက္ေလွတစီးမွ် မလာေသးပါ။ က်ေနာ္တို႔ (၁၅)မိနစ္ခန္႔ ထိုင္ေစာင့္အၿပီးတြင္ စက္ေလွ တစီးေရာက္လာသည္ လက္တားေသာေၾကာင့္ အရွိန္ကိုေလ်ာ့ၿပီး ကပ္လာသည္။ ေခ်ာင္း၀က ထြက္လာေသာ ေလွျဖစ္သည္ ေခ်ာင္း၀အေျခေန ေမးၾကည့္ေတာ့ ေလွထဲတြင္ပါလာေသာ ခရီးသည္ေတြက ရွိတာေတြ အကုန္ေပးခဲ႔ရၿပီတဲ့ မေပးရင္ႏိုင္လို႔ အရိုက္ခံရတဲ့ သူေတာင္ရွိေၾကာင္း ေျပာျပေတာ႔ ရင္ေမာတာ သာအဖတ္တင္ၿပီး အကူအညီမေပးႏိုင္ခဲ႔။ ေၾသာ္… ျပည္သူလူထု အသက္အိုးအိမ္စည္စိမ္ကို ကာကြယ္မယ္ ဆိုတဲ့စစ္သားေတြ…. သံမႈန္စား .. ေယာက်ာ္းႀကီး လံုးလံုးေတြဟာ အခုေတာ့ ျပည္သူကို ညွင္းပမ္းလုယက္ ေနပါေလ်ာ႔လား။
ေရႊျမဥၨဴ ဘုရားဖူး
အင္းေတာ္ႀကီး အိုင္သည္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ အႀကီးဆံုး ကုန္းတြင္းပိတ္ ေရအိုင္ႀကီးျဖစ္သည္ အလ်ား(၁၄)မိုင္ အနံ(ရ)မိုင္ရွိ၍ က်ယ္၀န္လွေသာ ေရအိုင္ႀကီးျဖစ္သည္။ ေရျပင္ႀကီးကလည္း က်ယ္၀န္းလွသည္႔ အေလ်ာက္ ၾကည္လင္ၿပီး စိမ္းညွိ႔ေနတဲ့ေရျပင္ ေအာက္ေရညိွေတြ ေရေမွာ္ပင္ေတြကိုပင္ ေတြ႔ ေနရသည္။ က်ေနာ္တို႔ စက္ေလွ တနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ ခုတ္ေမာင္းၿပီး ေရလယ္တြင္ရွိေနသည့္ တန္ခိုးႀကီး သမိုင္း ေရႊျမဥၹဴ ဘုရားသို႔ ေရာက္ရွိလာၾကသည္။ ေရလယ္ဘုရားကို ေရာက္တာနဲ႔ ခရီးသြားမ်ားသည္ လမ္းႀကံဳ၍ ဘုရားဖူးၾကသူက မ်ားသည္ ထိုဘုရား၏ထူးျခားခ်က္က တေပါင္းလဆန္း(၈)ရက္ ေရာက္တိုင္း တႏွစ္တခါ ဘုရားပြဲလုပ္ေလ့ရွိသည္။ ဘုရားပြဲကာလ ေရာက္လာသည္ႏွင့္ ဘုရားဖူးမ်ားလာေရာက္ရန္ အင္းေစာင့္နတ္မ်ားမွ ဘုရားႏွင္႔ ကမ္းကို သဲေသာင္းထြန္း၍ သဲလမ္းေဖာက္ေပးျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဘုရားပြဲၿပီးလွ်င္ ေလႀကီးမိုးႀကီးရြာ၊ ေလမုန္တိုင္းမ်ား တိုက္ကာ ေရထဲမွအမႈိက္သရိုက္မ်ားကို ကမ္းသို႔ လႈိင္းပုတ္၍ တင္ေပးထားလိုက္သည္၊ အျခားခ်ိန္မ်ားတြင္ ဘုရားဖူးမ်ား သြားေသာ သဲေသာင္ထြန္းသည့္ လမ္းသည္ ေရေအာက္သို႔ ျပန္ေရာက္ သြားေလ့ရွိသည္။ (န.၀.တ လက္ထက္မွစ၍ ထိုသဲလမ္းကို အုတ္ျဖင့္အေသ သဘာ၀ကိုဖ်က္ဆီးလိုက္ၾက ျခင္းပင္ျဖစ္သည္) က်ေနာ္လည္း ပထမဦးဆံုး ဖူးေမွ်ာ္ခြင့္ရျခင္းျဖစ္သည္ ဘုရားတြင္ အလွဴေငြထည့္၀င္ျပီး စက္ေလွေပၚတြင္ ထိုင္ေစာင့္ေနသည္။ ခရီးသည္မ်ားသည္ ဘုရားဖူး၍ ၿပီးေသာအခါ က်ေနာ္တို႔ စက္ေလွျပန္ထြက္ခဲ့သည္။ ထိုစဥ္ န.၀.တ စစ္တပ္မွ ေခ်ာဆြဲျပီး ထြက္လာေသာ စက္ေလွ တစီးကိုက်ေနာ္တို႔ ့လွမ္းျမင္လိုက္ရေသးသည္။
ပန္ခ်ာပီ သာမက လူမ်ဳိးစံုပါ၀င္တဲ႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ က်ေနာ္တို႔ စက္ေလွခရီးဆက္လာခဲ့ရာ နံနက္(၁၀)နာရီေလာက္တြင္ လံုးတံု စက္ေလွဆိပ္သို႔ ဆိုက္ကပ္လာသည္။ က်ေနာ္တို႔အဖြဲ႔ ကားျဖင္႔ ခရီးဆက္ဦးမည္ ကားဂိတ္တြင္ သြားေရာက္စံုစမ္းရာ ကားထြက္ဖို႔ နာရီ၀က္ခန္႔ အခ်ိန္ရိွေသးသည္ ပစၥည္းမ်ားကို ကားေပၚတြင္တင္ၿပီး၊ က်ေနာ္တို႔ ရြာထဲသို႔ ၀င္လည္ရန္ ေလးေယာက္သား ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ ရြာထဲတြင္လူတေယာက္ ေမာင္းတီး၍ ေအာ္ေနသည္ “ေဟာ့ဒီဖက္က… ေဟာ့ဒီဖက္က မၾကားမရွိနဲ႔ လံုးတံုတပ္စခန္းကို … လံုးတံုတပ္စခန္းကို တအိမ္တရာ ေညွာင့္….? ? ႏွစ္မိနစ္ခန့္ၾကာၿပီးမွ မနက္ျဖန္ အေရာက္ပို႔ေပးရမည္တဲ့” က်ေနာ္တို႔ တေယာက္ကို တေယာက္ၾကည့္ၿပီး အားရပါးရရီ ျဖစ္ၾကသည္။ ထိုေဒသတြင္ စစ္တပ္မွ ရြာကို လုပ္အားေပး ခိုင္းေစမႈမ်ား အၿမဲရွိေသာ ေဒသမ်ားျဖစ္သည္ လံုးတံုစစ္တပ္မွ သူတို႔ တပ္၀န္းၿခံကာရန္ ၀ါးျဖင့္လုပ္ထားေသာ ၀ါးေျငွာင့္ မ်ားကို ရြာမွလုပ္ေပးရန္ ဆင့္ေခၚျခင္း ျဖစ္သည္။ က်ေနာ္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း နာရီကိုၾကည့္လိုက္သည္ ကားထြက္(၇)မိနစ္ခန္႔ လိုေတာ့သည္။ ထိုေၾကာင့္က်ေနာ္တို႔ ကားဂိတ္သို႔ ျပန္လာခဲ့ ၾကေတာ႔သည္။
ကားျဖင္႔ ခရီးဆက္ၾကၿပီ
ကားဆိုတာ အမိုးဖြင့္ ဒုတိယကမာၻစစ္လက္က်န္ ဂ်စ္ကားေတြ လိုင္းေျပးေနၾကျခင္း ျဖစ္သည္၊ ေျမႀကီးလမ္းအတိုင္း ကားသြားလွ်င္ ဖုံလံုးႀကီးေတြက လႈိင္းလံုသဖြယ္ ကားကိုဖံုးလႊမ္းကာ လိုက္ပါလာေသာ ခရီးသည္မ်ား အခ်င္းခ်င္းၾကည့္ လို္က္ေတာ့ တကိုယ္လံုး ျဖဴေဖြးၿပီး ေမ်ာက္ျဖဴမ်ားကဲ႔သုိ႔ ျဖစ္ေနၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔ စီးလာေသာကားသည္ နမ္႔မြန္း သို႔ဦးတည္သြားေနသည္။ ညေန(၃)နာရီေလာက္တြင္ က်ေနာ္တို႔ ကားေလးနတ္မြန္း သို႔ေရာက္သည္ႏွင္႔ ခရီးသည္တခ်ိဳ႔ ဆင္းၿပီး ကားေလးသည္ ေကြ႔ပတ္ေနေသာ နမ႔္မြန္းေတာင္တက္လမ္းကို ဒုတိယကမာၻစစ္ လက္က်န္အားျဖင္႔ က်ဳိးစားၿပီးရုန္းတက္ခဲ့သည္။ နမ္႔မြန္းေတာင္ထိပ္ ေရာက္သည္ဆိုရင္ပဲ ဟုိပင္ၿမိဳ႔ေလးကို လွမ္းျမင္ရၿပီ ကားဆရာသည္ ေကြ႔ပတ္ေနေသာလမ္းကို ဂရုစိုက္ေမာင္းေနသည္ ဤလမ္းသည္ အႏၱရာယ္မ်ားေသာလမ္းျဖစ္သည္ ကားခဏခဏ ေမွာက္ေသာလမ္းျဖစ္သည္ က်ေနာ္တို႔ကားသည္ ဟိုပင္ အဝင္ ခလရ(၄၀) ဂိတ္မေရာက္ခင္ ခရီးသည္ႏွစ္ဦးဆင္းသြားသည္၊ ဂိတ္ေရာက္ေတာ့ ကားဆရာကို တပ္ၾကပ္ႀကီးကဆီးေဟာက္သည္ “မင္းတို႔ ခရီးသည္ေတြကိုဂိတ္မွာပဲ ဆင္းခိုင္းလို႔ ေျပာထားတာ မသိဘူးလား ဟိုတခါလည္း ဆံပင္ရွည္ရွည္နဲ႔ ေကာင္ေတြဆင္းသြားလို႔ သူပုန္ေတြဆိုၿပီး ငါတို႔ လိုက္ရွင္းရၿပီးၿပီတဲ့” ေဩာ္ … သူပုန္ဆိုတာ ဆံရွည္ရွည္နဲ႔ တဲ့လား က်ေနာ္ႀကိတ္၍ ရီေနမိသည္။ က်ေနာ္တို႔သည္ ဟိုပင္ေရာက္ေတာ႔ မိုးကခ်ဴပ္ ေနျပီျဖစ္သည္။ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္သည္ သူတို႔တည္းခိုးမည့္ အိမ္ကိုေျပာသြားသည္။ က်ေနာ္တို႔လည္းတည္းမည့္္ အိမ္ေရာက္တာႏွင္႔ မိန္းကေလးႏွစ္ေယာက္ တည္းသည္ေနရာသို႔ လိုက္သြားၿပီး က်ေနာ္တို႔ ပစၥည္းေတြသြားယူၾကသည္(အမ္ ၂၀)ေသနတ္နဲ႔ စကားေျပာစက္တလံုး၊ တီအမ္တီယမ္း တေခ်ာင္းသူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ေနာက္ရက္ဆို မိုးညွင္းကို ဆက္သြားမည္ သူတို႔က မိုးညွင္းသူမ်ားျဖစ္ၾကသည္္။ က်ေနာ္တို႔ ပစၥည္းမ်ားကိုယူၿပီး တည္းမည့္အိမ္တြင္ အပ္ႏွံ၍ ထိုညက စိတ္ခ်လက္ခ် အိပ္လိုက္ပါေတာ့သည္။
အခ်ိတ္အဆက္မိၿပီ
မိုးလင္းေတာ့ က်ေနာ္တို႔ ၿမိဳ႔ထဲရွိ အထိုင္ရဲေဘာ္တေယာက္ ေရာက္လာသည္ ရဲေဘာ္တူးတူးတို႔အဖြဲ႔ လည္းေရာက္ ေနၾကၿပီျဖစ္သည္ က်ေနာ္ရဲေဘာ္နိုင္ဦး၊ ရဲေဘာ္တူးတူးတို႔ႏွင္႔ သြားေတြ႔သည္ သူတို႔ကိုအရင္ တက္နိုင္ေအာင္စီစဥ္သည္ သူတို႔အဖြဲ႔ လူမ်ားသည္။ ေနာက္တရက္မွာ ရဲေဘာ္တူးတူးတို႔ ဟိုပင္ပို႔(စ္) သို႔စထြက္ၿပီး အတြင္းေရးမွဴးရဲေဘာ္မ်ိဳးဝင္းတိုအဖြဲ႔ လာႀကိဳသြားသည္ဟု သတင္းၾကားလိုက္သည္။ ေနာက္တရက္ သတင္းတခုထပ္ၾကားျပန္သည္ အတြင္းေရးမွဴးမ်ိဳးဝင္းတို႔အဖြဲ႔ ေရာက္တာၾကားလို႔ န.၀.တ စစ္ေၾကာင္းလိုက္ ပိတ္ေနၿပီးတဲ့ က်ေနာ္တို႔ ဟိုပင္ပို႔(စ္)ကို တက္မရေတာ့။ နမၼားဖက္မွ ရဲေဘာ္တေယာက္ ေရာက္လာသည္ နမၼားပို႔(စ္)ကိုတက္လာဖို႔ညႊန္ၾကားခ်က္ ပါလာသည္။ မိုးညွင္းပို႔(စ္)မွာ ရဲေဘာ္ေအာင္ရဲစိုး ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္ခြဲတခြဲရွိသည္။ ေျမႏုတြင္ ရဲေဘာ္ထြန္းလြင္ ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္စုတစုရွိသည္။ ၿမိဳ႔ေတြရဲ့ပါတ္ပါတ္လည္မွာ က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ေတြ ရွိေနၾကၿပီ။ နမၼားကိုေတာ့ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ လာဖို႔ စကားေျပာစက္ကိုေတာ႔ ယူသြားရသည္။ ရဲေဘာ္၀င္းေရႊကို လူလြတ္ ရထားနဲ႔သြားေစၿပီး။ က်ေနာ္ကေတာ့ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အား အကူညီေတာင္း၍ ေမာ္ေတာ္ဆိုင္ကယ္ႏွင္႔ နမၼားကို သြားရန္စီစဥ္သည္။ က်ေနာ့္ရဲ့စြန္မႈေတြကမၿပီးေသးပါ ဟိုပင္၊ နမၼားကားလမ္း တေလွ်ာက္ျဖတ္သြားရမည္႔ စစ္တပ္ဂိတ္ေတြက နည္းနည္းေနာေနာေတာ့ မဟုတ္ ပ်ားပန္းခပ္မွ်လို႔ ေနမလားပင္ “က်ေနာ္မေၾကာက္ပါ” ပါတ္ပါတ္လည္တြင္လည္း က်ေနာ္တို႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ေတြရွိေနသည္ မဟုတ္ပါလား။
ဟုိပင္မွ နမၼားဆီသို႔
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းက ဟြန္ဒါဆိုင္ကယ္ေလးကို ဆီျဖည့္ၿပီး က်ေနာ္ဆီကို ေရာက္လာသည္။ ေသနတ္ကိုေတာ့ သူ႔ကိုယ္မွာ မထည့္ရဲေၾကာင္း ေျပာလာသည္။ စစ္တပ္ဂိတ္တိုင္းတြင္ လက္မွတ္က ဆင္းထိုးရအံုးမယ္။ အိုေက ဒါဆို ငါဆံပင္ညွပ္ခ်င္တယ္ ငါ့ကိုလိုက္ပို႔ဟု ေျပာလိုက္ၿပီး ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ကို ထြက္လာခဲ့သည္။ ဆံပင္ကို တိုတိုညွပ္ ေခါင္းလိမ္းဆီလိမ္းလိုက္ၿပီး ေကကိုေက်ာ့ေနေအာင္ ဖီးလိုက္္သည္။ ၿပီးမွက်ေနာ္တို႔ ေသနတ္ထားေသာ ေနရာသို႔ သြားၾကသည္။ ပစၥည္းမ်ားကို ေသခ်ာစြာစစ္ေဆးသည္။ “ဂ်ေလာက္” ဆိုတဲ့အသံ ထြက္ေပၚလာသည္၊ ေသနတ္ေမာင္းကို က်ေနာ္ဆြဲတင္လိုက္သည္။ ေသနတ္ထဲက်ဥ္ဆံ အျပည္႔ရွိေနသည္၊ က်ဥ္ကဒ္ အပိုႏွစ္ကဒ္ပါေသးသည္။ က်ေနာ္၏ေသနတ္မွာလည္း ရန္သူကိုဇီဝိ္န္ေခြ်ဘို႔ အသင့္ရွိေနၿပီး။ ေသနတ္ကို ခါးတြင္ထိုး၍ ဆိုင္ကယ္ကို က်ေနာ္ေမာင္းထြက္လာသည္။ ကားတစီးေပၚတြင္ ထိုင္ေနေသာ စစ္တပ္က သံုးပြင့္ဗိုလ္က က်ေနာ့္ကိုေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနသည္ က်ေနာ္ဂရုမစိုက္ပါ သူၾကည့္ေနျခင္းမွာ သူတို႔ အထက္အရာရွိတေယာက္ေယာက္ ထင္၍ၾကည့္ေနျခင္း ျဖစ္မည္ထင္သည္။ တီအမ္တီနဲ႔ ေသနတ္ခါးတြင္ ထိုးကာ ဆက္ထြက္လာခဲ့သည္ ဂိတ္ေရာက္လွ်င္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္း ဆင္း၍လက္မွတ္ထိုးသည္ က်ေနာ္က ဆိုင္ကယ္ေပၚအသင့္အေနအထား ျဖင္႔ေစာင္႔ဆိုင္းလွ်က္ ရန္သူရဲ့ေနာက္တန္းဂိတ္ ေတြရဲ့အေၾကာင္းကို က်ေနာ္သိၿပီးျဖစ္သည္ ေနာက္တန္းတြင္ ကိုင္ေသာသူတို ့ေသနတ္မ်ားသည္ ေမာင္းမျပန္ တေတာင့္ေလာက္သာ ထြက္ေသာ ေသနတ္မ်ားျဖစ္သည္။ က်ေနာ္၏ေသနတ္ကမူတရုတ္လုပ္အသစ္စက္စက္ ဒီလိုနဲ႔ က်ေနာ္တို႔သည္ ဂိတ္မ်ားတြင္ လက္ထိုးၿပီးလာခဲ့တာ နမၼားသို႔ ဘာမွအခက္ခဲ မျဖစ္ပဲေရာက္လာၾကသည္။
လိင္မခြဲျခားပဲ တန္းတူရည္တူ ႏိုင္ငံအတြက္ က်ဳိးပမ္းၾကတယ္ ေရာက္သည္နွင့္ က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းမွာ ဟိုပင္သို႔ ျပန္ေခါက္သြားသည္။ က်ေနာ္တို႔ အထိုင္လူမ်ားက က်ေနာ္ကို ေနရာခ်ထားသည္။ ရထားနဲ႔ လာေသာရဲေဘာ္၀င္းေရႊလည္း ေရာက္ႏွင့္ေနၿပီ သံုးရက္ေျမာက္ညတြင္ က်ေနာ္တို႔ကို လာႀကိဳမည့္သူ ေရာက္လာသည္ ညတြင္းခ်င္းထြက္ၾကသည္။ က်ေနာ္တို႔ႏွင္႔ အတူ “မေႏွာင္း”(ယခု အမ်ိဴးသမီးမ်ာအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး မနန္းယဥ္)တို႔ သူငယ္ခ်င္းသံုးေယာက္ပါ လိုက္လာသည္ သူတို႔က အတြင္းပိုင္း ေျမေအာက္လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ တာ၀န္ယူထားသူမ်ား ျဖစ္သည္။ အတြင္းေရးမွဴး ကိုမ်ိဳး၀င္းႏွင္႔ လုပ္ငန္းတခ်ိဳ႔ ညိွနိဳင္းရန္ျဖစ္သည္။ နမၼား နမ္႔စေလာ္ ရြာကိုျဖတ္ၿပီး ေတာစပ္ကို တဟုန္ထိုးတိုး၀င္ခဲ့ၾကသလို ကုန္းေလးနဲနဲ ဦးေမာ႔တက္ၿပီးသည္ႏွင္႔ ရဲေဘာ္ထြန္းလြင္ဦးေဆာင္ေသာ ေရွ႔ထြက္ကင္းကို ေရာက္ခဲ့ၾကသည္။ အခုက်ေနာ္တို႔ ေရာက္ေနတာ ေျမႏု ပို႔(စ္)တဲ့။ အဲဒီအခ်ိန္ၾကမွ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဖက္လွဲတကင္း စကားေတြေျပာၿပီး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။ က်ေနာ္စိတ္မ်ား လန္းဆန္း ေပါ့ပါးသြားသည္။ က်ေနာ္တို႔ ဂြင္ထဲေရာက္ေနၿပီကိုး၊ က်ေနာ္၏ ရန္သူၾကားတြင္ စြန္႔စားရေသာခရီးစဥ္သည္ အခုေတာ့ၿပီးဆံုးသြားေလၿပီ။
ဒါေပမဲ႔ ခရီးေတာ႔ဆက္ၾကရဦးမည္… ဌာနခ်ဳပ္ရွိရာသို႔၊ သို႔ေပမဲ႔ တိုင္းျပည္ကံၾကမၼာကေတာ႔ “လ” ငပုတ္ဖမ္းေနတာ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္ခုတိုင္ ရွိခဲ႔လည္း ေျမာက္ျပန္ေလႏွင္႔ အတူသယ္ေဆာင္လာမဲ႔ လြတ္ေျမာက္မႈအစုစုကို တို႔ျပည္သူေတြ ငံ႔လင္႔လို႔ ေနၾကေတာ႔မယ္ေလ …. အို…အသင္ သန္းေခါင္ယံမွ ႏိုးထလို႔ အရုဏ္ဦးဆီ တို႔အတူ လာသြားၾကစို႔။
ရဲေဘာ္၊ရဲေမေတြလည္း အမွန္တရားအတြက္ ဒီလိုစိမ္ေခၚခဲ႔ဖူးတယ္ 
ေျမာက္ပိုင္းေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ ( ဗဟို) 
ပန္ခ်ာပီ သာမက လူမ်ဳိးစံုပါ၀င္တဲ႔ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ 
လိင္မခြဲျခားပဲ တန္းတူရည္တူ ႏိုင္ငံအတြက္ က်ဳိးပမ္းၾကတယ္ 
